İkinci yazımın böyle olmasını istemezdim malesef ama hissiyatım kötüyken iyi şeyler yazabilen birisi değilim.
Bir dostu olmalı insanın böyle zamanlarda konuşabilecek , derdiyle dertlenebilicek, gülüp eğlenebilicek, sana kaybettiğin hisleri geri kazandırabilecek... Çok mu zor ? İmkansız mı ?
Önceden dost olarak adlandırdığım kişiler vardı benim sahi ne oldu onlarla olan o muhteşem uyumumuza? Mesafeler engel değil diyorlar ama öyle olmuyor o işte , ne kadar istemesende birşeyler kayboluyor, o eski muhabbetin kalmıyor. Ne acı.
Bilmiyorum, belkide gerçek dostu bulamadığımdan böyle düşünüyorum. Umarım bulurum gerçekten , öyle bir insan için yapamayacağım bir şey olamaz, eksikliğini yaşayan bilir.
Ayy bu ne kasvet acilen çıkmam lazım bu moddan :/ Yazıyı burda kesip daha mutlu bi günümde iyi şeyler yazmalıyım!
